Jedną z pierwszych rzeczy, która poruszyła mnie przy początkowych zmaganiach na salach klinicznych mojej Alma Mater była obecność licznych odpadów medycznych. Co najgorsze – w większości złożonych z nieprzetwarzalnych i niebiodegradowalnych rodzajów plastiku.

A przecież przyjęta rezolucja ONZ z 2015r. jasno mówi o konieczności zrównoważonego rozwoju do 2030 roku.
„Jesteśmy zdecydowani chronić naszą planetę przed degradacją, między innymi poprzez zrównoważoną konsumpcję i produkcję, zrównoważone gospodarowanie jej zasobami naturalnymi oraz podejmowanie pilnych działań w zakresie zmian klimatu, tak aby mogła ona służyć potrzebom obecnych i przyszłych pokoleń.”[1]

Implant jest to wszczep metalowy długością i rozmiarem zazwyczaj odpowiadający korzeniowi zęba. Najczęściej wykonany z tytanu, materiału bardzo dobrze tolerowanego przez ludzki organizm, nie wywołuje on reakcji alergicznych ani odczynów zapalnych. Wprowadzenie implantu do kości ma zapewnić stabilizację dla przyszłej obudowy protetycznej takiej jak korona, most lub proteza oraz umożliwić przenoszenie sił żucia na kość w sposób, który imituje funkcjonowanie zębów własnych pacjenta. Oprócz wprowadzonego w kość wszczepu, do odbudowania braku niezbędna jest jeszcze śruba gojąca, zakładania na okres 2 tygodni oraz łącznik i korona protetyczna lub most.

Wśród znieczuleń miejscowych możemy wyróżnić pewnego rodzaju stopniowanie wyłączania czucia bólu. Najprostszym, zupełnie nieinwazyjnym jest znieczulenie powierzchniowe, które w postaci żelu lub spray 'u nanoszone jest na błonę śluzową. Nie jest potrzebna igła i strzykawka, aby takie znieczulenie wykonać. Ma ono jednak sporo wad, jego czas działania jest bardzo krótki, efekt znieczulający słaby i stosunkowo nie trwały. Może być wykorzystywane do niewielkich zabiegów, np. Usunięcie ruszającego się mlecznego zęba lub zęba stałego o znacznym stopniu rozchwiania, dodatkowo świetnie sprawdza się, jako eliminacja nieprzyjemnych doznań podczas wkłuwania igły przy klasycznym znieczulaniu. Drugi rodzaj znieczulenia miejscowego to znieczulenie nasiękowe. Polega ono na przepojeniu otaczających ząb tkanek środkiem znieczulającym, który rozchodząc się na niewielkim obszarze prowadzi do eliminacji dolegliwości bólowych. Jest to znieczulenie wykorzystywane najczęściej w stomatologii, stosujemy je podczas leczenia lub usuwania zębów górnych oraz przednich dolnych. Do jego wykonania niezbędna jest igła i strzykawka, dzięki którym po delikatnym nakłuciu błony śluzowej lekarz jest w stanie wstrzyknąć odpowiedni środek do tkanek miękkich. Ten rodzaj znieczulania jest w większości przypadków stomatologicznych wystarczający, jednak wykonywanie zabiegów na dolnych zębach bocznych oraz rozległego leczenia w obrębie zębów górnych wymaga zastosowania znieczulania przewodowego. Jest to również odmiana znieczulenia miejscowego, którego obszar działania jest znacznie większy. Wynika to z odmiennego mechanizmu działania. Środek znieczulający podawany jest w okolicy przebiegu pni nerwowych, np. dla żuchwy jest to miejsce wejścia nerwu zębodołowego dolnego do kanału żuchwy. Podanie preparatu w takie miejsce prowadzi do wyłączenia czucia na całym obszarze zaopatrywanym przez ten nerw. Zastosowanie znieczulenia przewodowego w żuchwie powoduje uczucie drętwienia nie tylko zębów dolnych po danej stronie, ale również wargi, policzka oraz połowy języka. Czas działania takiego znieczulenia również jest dłuższy, nie jest jednak możliwe dokładne zbadanie jak długo utrzymuje się efekt znieczulający, ponieważ są to parametry indywidualnie zmienne dla każdego pacjenta.