Implanty

IMPLANTY

Utrata zębów stanowi poważny problem zarówno dla pacjenta, jak i dla lekarza dentysty. Problem ten dotyka nie tylko osób starszych, ale również młodzież oraz młodych dorosłych. Może on prowadzić do poważnych zaburzeń w funkcjonowaniu całej jamy ustnej, ale także obniżenia jakości życia czy wystąpienia istotnych zaburzeń psychologicznych, jakimi jest przykładowo zmniejszenie pewności siebie lub niechęć do przebywania w miejscach publicznych. Na szczęście współczesna stomatologia ma bardzo wiele rozwiązań tego problemu. Mimo, że możliwości uzupełnienia brakującego uzębienia jest bardzo wiele, najbardziej fizjologicznym sposobem jest wprowadzenie implantu. To popularne w ostatnich latach rozwiązanie powinno zawsze stanowić pierwszą proponowaną przez lekarza metodę leczenia.

CZY JEST IMPLANT, Z CZEGO SIĘ SKŁADA?

Implant jest to wszczep metalowy długością i rozmiarem zazwyczaj odpowiadający korzeniowi zęba. Najczęściej wykonany z tytanu, materiału bardzo dobrze tolerowanego przez ludzki organizm, nie wywołuje on reakcji alergicznych ani odczynów zapalnych. Wprowadzenie implantu do kości ma zapewnić stabilizację dla przyszłej obudowy protetycznej takiej jak korona, most lub proteza oraz umożliwić przenoszenie sił żucia na kość w sposób, który imituje funkcjonowanie zębów własnych pacjenta. Oprócz wprowadzonego w kość wszczepu, do odbudowania braku niezbędna jest jeszcze śruba gojąca, zakładania na okres 2 tygodni oraz łącznik i korona protetyczna lub most.

KIEDY MOŻNA WSZCZEPIĆ IMPLANT?

Każda sytuacja, w której doszło do utraty zęba stanowi wskazanie do uzupełnienia braku. Należy mieć jednak na uwadze, że istnieją sytuacje, w których możliwości wykorzystania implantów są ograniczone lub przeciwwskazane. Nie można wszczepiać implantów u dzieci, które nie mają zakończonego okresu wzrostu, książkowo przyjmuje się 18 rok życia jako bezpieczną granicę. Dodatkowo choroby nowotworowe, zwłaszcza te leczone radioterapią okolicy głowy i szyi, stanowią przeciwwskazanie. Również nałogowe palenie tytoniu wyklucza pacjentów z możliwości implantacji, przynajmniej do czasu zakończenia nałogu. Wynika to z faktu, że nikotynizm upośledza zdolności naprawcze organizmu, a co za tym idzie utrudnia gojenie i zwiększa predyspozycje do występowania chorób dziąseł i przyzębia. Może stanowić przyczynę niepowodzenia leczenia implantologicznego. W pozostałych sytuacjach lekarz może proponować pacjentowi wszczepienie implantów.

JAK WYGLĄDA WSZCZEPIENIE IMPLANTU?

Wprowadzenie implantu do kości jest procedurą charakteryzującą się specjalnym protokołem postępowania. Istnieją odstępstwa od standardowych zasad, które mogą być przedstawione przez lekarza w planie leczenia, najczęściej jednak proces ten składa się z 3 etapów.

I etap:

Wykonanie szczegółowej diagnostyki: zdjęcie OPG oraz tomografia CBCT, w celu sprawdzenia czy w miejscach planowanego wszczepienia implantu obecna jest wystarczająca ilość tkanki kostnej. Następnie wykonywany jest zabieg chirurgiczny najczęściej w znieczuleniu miejscowym czasem w pełnej narkozie. Polega on na wywierceniu w kości otworu, w który następnie wprowadzany jest wszczep. Po wprowadzeniu implantu lekarz sprawdza czy jego pozycja jest stabilna oraz prawidłowa, następnie zszywa ranę. Po ukończeniu zabiegu implant nie jest widoczny w jamie ustnej, w całości znajduje się w kości. Po zabiegu chirurgicznym konieczne jest odczekanie 3 do 6 miesięcy, aż dojdzie do zintegrowania implantu z tkanką kostną. W tym czasie tkanka kostna pokryje powierzchnię implantu, co prowadzi do zapewnienia stabilizacji przyszłej korony.

II etap:

Po upływie wyznaczonego czasu lekarz wykonuje odsłonięcie implantu oraz wprowadzenie śruby gojącej. Śruba gojąca ma zapewnić przyspieszone regenerowanie dziąsła w pobliżu implantu oraz zapewnić prawidłowy wygląd wokół przyszłej korony. Etap ten trwa około 2 tygodni.

III etap:  

Etap trzeci to dwie wizyty: pobranie wycisków i zamocowanie korony protetycznej. Na pierwszej wizycie pobierane są wyciski oraz lekarz ustala z pacjentem kolor przyszłej korony. Następnie w laboratorium, na podstawie wycisku, wykonywana jest właściwą odbudowa składająca się z łącznika oraz korony.  Na ostatniej wizycie w gabinecie stomatologicznym lekarz przykręca łącznik do implantu. Po upewnieniu się, że połączenie łącznika z implantem jest stabilne, mocowana jest korona protetyczna.

ODBUDOWA JEDNEGO ZĘBA

Najczęściej implanty proponowane są pacjentom, którzy posiadają wiele swoich zębów oraz nieliczne braki uzębienia. Takie leczenie umożliwia zachowanie nieuszkodzonych zębów sąsiednich (w porównaniu do mostu, który wymaga oszlifowania zębów po obu stronach luki) oraz estetyczną, nieruchomą i funkcjonalną odbudowę braku. W miejscu brakującego zęba lekarz ocenia jakość kości oraz pozostałą przestrzeń między zębową i na tej podstawie wybiera implant oraz przedstawia pacjentowi plan leczenia. Wprowadzenie implantu można wykonać zarówno wiele lat po utracie danego zęba, jak również na tej samej wizycie, na której ząb został usunięty.

CO, GDY BRAKUJE WIĘKSZEJ LICZBY ZĘBÓW

W sytuacji, w której nie mamy braku pojedynczego zęba tylko brakuje większej liczby, nie musimy wprowadzać takiej samej liczby implantów, jaka jest ilość brakujących zębów. Istnieje możliwość odtworzenia 3 lub 4 zębów z wykorzystaniem mostu opartego tylko 2 implantach. Zawsze jednak konieczna jest indywidualna ocena każdego pacjenta pod względem istniejących warunków, aby przedstawić realne możliwości leczenia.

BEZZĘBIE, A IMPLANTY

Bezzębie nie stanowi przeciwwskazania do leczenia z wykorzystaniem implantów. Wręcz przeciwnie, zastosowanie wszczepów umożliwi znaczne zwiększenie komfortu pacjenta. Zamiast wyjmowanych, często trudnych do ustabilizowania protez akrylowych, uzupełnimy brakujące zęby pracą na stałe umocowaną w jamie ustnej lub o znacznie polepszonej stabilizacji. W zależności o warunków w jamie ustnej można albo odbudować wszystkie brakujące zęby z wykorzystaniem mostów na implantach, albo stworzyć specjalną protezę overdenture, w której dodatkowa stabilizacja będzie pochodziła od wprowadzonych w kość implantów wyposażonych w specjalne zaczepy. Komfort oferowany w ten sposób jest nieporównywalny z klasycznymi protezami.

CO, GDY MAMY ZA MAŁO KOŚCI?

Niewystarczająca ilość kości w miejscu, w którym planujemy wprowadzić implant jest pewnym ograniczeniem, ale nie stanowi przeszkody nie do pokonania. W takiej sytuacji konieczne jest wprowadzenie dodatkowego materiału kostnego lub kościozastępczego, czasem wykonanie podniesienia dna zatoki szczękowej. Należy jednak mieć na uwadze, że takie postępowanie wydłuża cały proces leczenia i znacząco podnosi koszty zabiegu.

Opracowanie - Lek. dent. Anna Ledwoń